ΕΞΕΔΗΜΗΣΕ Ο ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΗΛΙΑΚΗΣ
Τίς πρῶτες πρωινές ὧρες τήν Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, μετά ἀπό μακρά ἀσθένεια, σέ ἡλικία 59 ἐτῶν, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ἠλιάκης, ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοῦ Φαλήρου.
Ὁ μακαριστός κληρικός, ἔγγαμος καί πατέρας πέντε παιδιῶν, ὑπῆρξε ἕνας ἐκ τῶν πλέον δραστηρίων καί ἀγαπητῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
Πρᾶος καί προσηνής στίς σχέσεις του μέ τούς ἐνορίτες του, εὐλαβής καί καλλίφωνος λειτουργός, ἱκανότατος χειριστής τοῦ θείου λόγου, εἶχε κερδίσει τίς καρδιές καί τήν ἐκτίμηση τῶν χριστιανῶν τῆς πολυάνθρωπης ἐνορίας του, τήν ὁποία διακόνησε ἐπί 29 ὁλόκληρα χρόνια.
Ἡ εἴδηση τοῦ θανάτου του σκόρπισε θλίψη, καί ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία του στήν Παναγίτσα ὑπῆρξε πάνδημη. Προέστησαν οἱ Σεβασμ. Μητροπολίτες πρ. Πειραιῶς κ. Καλλίνικος, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος, Ὕδρας κ. Ἐφραίμ, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών, καί ἔλαβαν μέρος πολλοί κληρικοί. Τόν νεκρό ἀποχαιρέτησαν ὁ Σεβασμ. κ. Καλλίνικος καί ἐκ μέρους τῆς Ἐνορίας μέ πολλή συγκίνηση ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Χριστόπουλος, συνεφημέριος τοῦ π. Βασιλείου ὅλα αὐτά τά χρόνια πού ἱεράτευσε στήν Παναγίτσα.
Εὐχόμαστε ὁ Κύριος νά τόν ἀναπαύσει ἐν χώρᾳ ζώντων καί νά στηρίξει στή δύσκολη τούτη ὥρα τήν καλή πρεσβυτέρα του καί τά πέντε παιδιά του.
Τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο τοῦ π. Βασιλείου τελέστηκε στήν Παναγίτσα τό Σάββατο, 16 Ἰανουαρίου 2010.
Ἐπικήδειος Ὁμιλία τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρ. Σπυρίδωνος Χριστόπουλου (Προϊσταμένου Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιοῦ Φαλήρου) γιά τόν Πρωτοπρεσβύτερο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΗΛΙΑΚΗ (1950 - 2009)
(Τρίτη, 8 Δεκεμβρίου 2009)
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Τίμιον Πρεσβυτέριον, Χριστοῦ διακονία, Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Πένθιμα ἠχοῦν σήμερα οἱ καμπάνες τῆς Παναγίτσας καί μήνυμα φοβερόν διαλαλοῦν ἀπ' ἄκρη σέ ἄκρη στήν Ἐνορία μας στό Φάληρο καί σ' ὅλη τή Μητροπολιτική περιφέρεια.
Ἐκοιμήθη ὁ σεπτός καί πεφιλημένος Ἱερέας μας. Ἡ Ἐνορία μας στερεῖται ἑνός πεφωτισμένου ποιμένος της. Βαρύ τό πένθος, θλιβόμεθα καί δακρύζουμε. Ἀλλά ἔτσι ὁ Θεός τό θέλησε καί τόν κάλεσε πλησίον Του. Μή λυπεῖσθε! Αὐτός τόν δημιούργησε καί τόν ἔφερε στόν κόσμο. Αὐτός καί πάλι τόν ζήτησε καί τόν κάλεσε πλησίον Του.
«Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά Ὑψίστῳ» (Σοφ. Σολ. 5,15). Ἡ ἀναχώρησή του ἀπ' αὐτόν τόν κόσμο μᾶς φέρνει πόνο καί θλίψη στήν καρδιά μας. Γιά τόν Θεό ὅμως, πού τόν ἐκλέγει καί τόν δέχεται στήν αἰώνια καί μακαρία ζωή, ἡ ὥρα τούτη εἶναι ἡ καλύτερη πνευματική στιγμή τῆς ὕπαρξής του, γιατί παραδίδει τή ζωή του στά χέρια καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού τοῦ τή χάρισε.
Ὁ νέος στήν ἡλικία π. Βασίλειος Ἠλιάκης, διακρινόμενος ἀπ' ἀρχῆς τῆς ζωῆς του γιά τήν εὐσέβεια, τήν πίστη του στόν Θεό, τή σεμνότητα καί εὐγένεια τοῦ χαρακτήρα του, τήν ἐργατικότητά του σ' ὅ,τι καλό καί ὡραῖο, τήν ἀφοσίωσή του στή διακονία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί στό λειτουργικό καί κηρυκτικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὑπακοή καί τό σεβασμό στούς ἀνωτέρους του καί στήν Ἐκκλησιαστική Ἀρχή, γιά τήν ἐξυπηρέτηση τῶν χριστιανῶν του, ἀπέκτησε φήμη ἀγαθή, τήν ἀγάπη καί τήν εὔνοια τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐπίσης τήν ἐκτίμηση καί τό σεβασμό τοῦ ποιμνίου του.
Ναί! Σήμερα ἡ Μητρόπολη καί ἡ Ἐνορία του πενθεῖ τό δικό της Κληρικό καί κράζει «τί τό περί ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον;» (Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός).
Λίγα λόγια γιά τήν προσωπικότητά του καί ποιότητά του. Γνώριζε ὅτι ταπείνωση σημαίνει «θυσία τῶν πάντων καί ἐπώδυνη κένωση». Εἶχε χριστιανική ἀνατροφή καί ἔζησε εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ. Τόν εὐλόγησε ὁ Θεός καί ἀνῆλθε τίς βαθμίδες τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου. Χειροτονεῖται Διάκονος ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου κυροῦ Χρυσοστόμου Βούλτσου στόν ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου καί σέ σύντομο χρόνο Πρεσβύτερος στόν ἱ. Ναό τῆς Παναγίτσας καί ὑπηρετεῖ πολλά χρόνια μέ ζῆλο, εὐλάβεια καί ἀφοσίωση.
Τά ἔργα του εὐωδόθηκαν· «πάντα τά ἔργα τοῦ ταπεινοῦ φανερά παρά τῷ Θεῷ» (Παρμ. 16,1). «Ψυχαί δικαίων ἐν χειρί Θεοῦ καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος» (Σοφ. Σολ. 3,1). Ἦταν τῆς Ἐκκλησίας, ἦταν φτιαγμένος γιά τήν Ἐκκλησία, στολισμένος μέ τή χάρη τῆς Ἐκκλησίας, ἔνδυμά του ἡ Ἐκκλησία, καύχημά του ἡ Ἐκκλησία.
Ὁ κήρυκας πλέον παύει νά οἰκοδομεῖ μέ τόν «ἅλατι ἠρτυμένον» λόγο του (Κολ. 4,6). Μᾶς ἀφήνει ὡς λειτουργός τό παράδειγμα τῆς τελέσεως τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Βλέπαμε ὅταν λειτουργοῦσε κάτι τό ξεχωριστό. Ἄνθρωπος προσευχῆς καί φιλακόλουθος. Πάει πιά, σίγησε «τό ἀηδόνι τῆς Παναγίτσας».
Διακόνησε τό μυστήριο τῆς μετανοίας καί στήριξε ἀναρίθμητες πληγωμένες ψυχές. Δοκιμάσθηκε τά τελευταῖα χρόνια στό καμίνι τῆς ἐπάρατης νόσου. Δέν γόγγυσε. Ὑπέμεινε μέ ὑποδειγματική καρτερία.
Δημιούργησε μιά καλή οἰκογένεια. Στό πλευρό του ἡ πρεσβυτέρα μας Ἀθηνᾶ. Ἀνέθρεψαν χριστιανικά τά βλαστάρια τους «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. 6,4). Ἀπέλαβε τά ἀποτελέσματα τῶν κόπων του· «πάντα τά ἔργα τοῦ ταπεινοῦ φανερά παρά τῷ Θεῷ» (Παρμ. 16,1).
Οἱ Ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο, οἱ ἱεροψάλτες καί ὁ Λαός τοῦ Φαλήρου θά σέ θυμοῦνται πάντοτε, πάτερ Βασίλειε. Θερμή ἀναπέμπεται αὐτή τήν ὥρα ἡ δέηση ὅλων μας· νά σέ ἀξιώσει ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας νά ἀναπαύεσαι αἰώνια κοντά Του, λουσμένος μέσα στή φωτοχυσία τῆς Ἀναστάσεως.
Αὐτή ἡ Ἐκκλησία σήμερα σέ κατευδώνει. Δέεται νά σοῦ χαρίζει ὁ Θεός Παράδεισο καί ψάλλει ἀπό τά μύχια τῆς ψυχῆς: ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ!
|