ΕΝΑΡΞΗ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας
Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ μελέτη καί ὁ πνευματικός ἀνεφοδιασμός μας ἀποτελεῖ σταθερή καί ἀδιάκοπη ὑποχρέωσή μας ὡς λειτουργῶν τῆς Ἐκκλησίας καί πνευματικῶν ποιμένων τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν. Ὁ καλός κληρικός ὀφείλει νά μελετᾶ συνεχῶς καί νά καταρτίζεται ὅσο γίνεται περισσότερο, γιά νά μπορεῖ νά ἀνταποκρίνεται στίς ἀπαιτήσεις τοῦ ἱεροῦ λειτουργήματός του. Καί ἄν αὐτό ἀποτελοῦσε πάντοτε μόνιμη ὑποχρέωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργοῦ, ἡ ἐποχή μας καί οἱ πνευματικές ἀνάγκες τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων καθιστοῦν τήν ὑποχρέωση αὐτή ἀκόμη πιό ἐπιτακτική.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας στόν μαθητή του Τιμόθεο, ἐπίσκοπο καί συνεχιστή τοῦ ἀποστολικοῦ του ἔργου στήν πόλη τῆς Ἐφέσου, ἐξαίρει μέ ἔμφαση αὐτή τήν ὑποχρέωση μέ δύο ἰδιαίτερης σημασίας προτροπές.
Ἡ πρώτη: «Ταῦτα μελέτα» (Α’ Τιμ. 4,15). Ὁ Τιμόθεος κατά τή σύσταση τοῦ διδασκάλου του ἀποστόλου Παύλου, ὄφειλε νά μελετᾶ μέ ζῆλο, μέ προσοχή, μέ πνεῦμα μαθητείας ὅλα ὅσα τοῦ ἔγραφε, δηλαδή τόν ἀποστολοπαράδοτο λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ἡ δεύτερη προτροπή: «ἀναζωπυρεῖν τό χάρισμα τοῦ Θεοῦ» (Β’ Τιμ. 1,6). Ὁ Τιμόθεος, ἀλλά καί ὅλοι ἐμεῖς, μέτοχοι τοῦ χαρίσματος τῆς ἱερωσύνης καί συνεχιστές τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου, ἔχουμε χρέος νά ἀνανεώνουμε καί νά αὐξάνουμε τή δύναμη τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος πού λάβαμε.
Αὐτή τήν ἀνάγκη μελέτης καί ἐμβάθυνσης στήν ἱερή διακονία πού ἀσκοῦμε καί ἀναζωπυρώσεως τοῦ ἱερατικοῦ χαρίσματος πού λάβαμε μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὑπηρετοῦν καί οἱ Ἱερατικές μας Συνάξεις. Ἀπό τήν ἀνάγκη αὐτή καθοδηγούμενος ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών ἀποφάσισε νά ἀφιερώσει τίς ἐφετινές Ἱερατικές Συνάξεις μας στή συνέχιση τῶν ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, τά ὁποῖα ξεκινήσαμε τό περασμένο ἔτος. Πρόκειται γιά κείμενα στά ὁποῖα ἀναπτύσσονται διάφορα θέματα, πού ἀναφέρονται κατά βάση στό ἦθος, τό φρόνημα, τή συμπεριφορά καί τή δραστηριότητα τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων. Ἡ ἐπεξεργασία καί ἡ παρουσίαση αὐτῶν τῶν κειμένων στίς Συνάξεις μας ἔχει ἤδη ἀνατεθεῖ σέ Πατέρες τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως.
* * *
Α΄ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ
μέ θέμα: Τό Α΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον Ἐπιστολῆς
τοῦ ἀποστόλου Παύλου
Πραγματοποιήθηκε τήν Πέμπτη 1 Νοεμβρίου στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Σώστη (λεωφ. Συγγροῦ) ἡ πρώτη Ἱερατική Σύναξη γιά τούς Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Στή Σύναξη αὐτή ὁμιλητής ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Δῆμος Δημητρόπουλος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Σμύρνης. Θέμα τῆς εἰσηγήσεώς του ἦταν ἡ παρουσίαση καί ἡ ἐμβάθυνση στό Α΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον Ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
Ὁ ὁμιλητής ἀναφέρθηκε ἀρχικῶς στόν ἱερό συγγραφέα καί στή θεματική διαίρεση τοῦ ἐν λόγῳ κεφαλαίου σέ τρεῖς θεματικές ἑνότητες: Ἡ πρώτη ἑνότητα ἀποτελεῖται ἀπό τούς στίχους 1-5, τό προοίμιο. Ἡ δεύτερη ἑνότητα ἀποτελεῖται ἀπό τούς στίχους 5-9 μέ θέμα τή διοργάνωση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Καί ἡ τρίτη ἑνότητα ἀποτελεῖται ἀπό τούς στίχους 10-16, ὅπου γίνεται ἰδιαίτερη ἀναφορά στούς «ἀνυπότακτους καί ματαιολόγους».
Στήν πρώτη ἑνότητα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀποκαλεῖται δοῦλος τοῦ Θεοῦ, πού τόν ἔστειλε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά διαδώσει τήν πίστη τῶν ἐκλεκτῶν του Θεοῦ καί τή βαθιά γνώση τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας. Καί νά κηρύξει τήν ἐλπίδα γιά τήν αἰώνια ζωή. Αὐτήν ὑποσχέθηκε ἀπό πολύ παλιά ὁ ἀψευδής Θεός, κι ὅταν ἦρθε ἡ ὁρισμένη ὥρα φανέρωσε τόν λόγο του μέ τό Εὐαγγέλιο, πού τό ἐμπιστεύτηκε σ’ ἐκεῖνον ὁ σωτήρας μας Θεός, μέ τήν ἐντολή νά τό κηρύξει. Στόν συνεργάτη του, τόν Τίτο, ἀπευθύνεται σάν σέ γνήσιο παιδί του, χάρη στήν πίστη πού τούς ἑνώνει. Καί τοῦ εὔχεται ὁ Θεός Πατέρας καί ὁ σωτήρας ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, νά τοῦ δίνει τή χάρη, τό ἔλεος καί τήν εἰρήνη.
Στή δεύτερη ἑνότητα, ὁ ὁμιλητής π. Δῆμος ἐμβάθυνε στό λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος γράφει ὅτι ἄφησε στήν Κρήτη τόν Τίτο γιά νά συνεχίσει νά διορθώνει τίς ἐλλείψεις καί νά ἐγκαταστήσει σέ κάθε πόλη πρεσβυτέρους, σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες πού ὁ ἴδιος τοῦ ἔδωσε. Συστήνει ὅπως νά γίνεται πρεσβύτερος ὅποιος εἶναι ἀδιάβλητος, ἄντρας μιᾶς μόνο γυναίκας, καί μέ παιδιά πιστά, πού δέν κατηγοροῦνται γιά ἄσωτη ζωή ἤ εἶναι ἀνυπάκουα. Ἐπίσης, ὁ ἐπίσκοπος, ὡς διαχειριστής τοῦ Θεοῦ, πρέπει νά εἶναι ἀδιάβλητος. Νά μήν εἶναι ὑπεροπτικός, εὐέξαπτος, μέθυσος, φιλόνικος, καί νά μήν ἐπιδιώκει ἀθέμιτα κέρδη. Ἀντίθετα, πρέπει νά εἶναι φιλόξενος, ν’ ἀγαπάει τό καλό, νά εἶναι συνετός, δίκαιος, εὐσεβής, νά κυριαρχεῖ στόν ἑαυτό του. Ἀκόμη, νά εἶναι προσηλωμένος στό κήρυγμα πού συμφωνεῖ μέ τή διδαχή πού τούς παραδόθηκε, καί συνεπῶς εἶναι ἀξιόπιστο. Ἔτσι ὁ ἐπίσκοπος θά μπορεῖ καί νά καθοδηγεῖ σύμφωνα μέ τή σωστή διδασκαλία καί νά ἐλέγχει ὅσους εἶναι ἀντίθετοι σ’ αὐτήν.
Στήν τελευταία ἑνότητα, ὁ π. Δῆμος ἀναφέρθηκε σέ ὅσους ἦρθαν ἀπό τόν ἰουδαϊσμό, οἱ ὁποῖοι δέν θέλουν νά ὑποταχθοῦν καί διδάσκουν ψεύτικα πράγματα ἐξαπατώντας τούς ἀνθρώπους. Αὐτούς πρέπει κανείς νά τούς ἀποστομώνει, γιατί γκρεμίζουν σπίτια ὁλόκληρα, διδάσκοντας πράγματα πού δέν πρέπει, μόνο καί μόνο γιά νά κερδίσουν χρήματα μέ ἀθέμιτα μέσα. Μάλιστα, ἕνας συμπατριώτης τους, δικός τους προφήτης (πιθανῶς ὁ Καλλίμαχος ἤ ὁ Ἐπιμενίδης) εἶπε ὅτι «οἱ Κρητικοί εἶναι πάντα ψεῦτες, θηρία ἀνήμερα, ὀκνηροί κοιλιόδουλοι». Ἐπειδή αὐτός ὁ λόγος φαίνεται νά εἶναι ἀληθινός, γι’ αὐτό ὁ Τίτος ὀφείλει νά τούς ἐλέγχει αὐστηρά, ὥστε νά ἔχουν τή σωστή πίστη. Πρέπει νά μήν προσέχουν σέ ἰουδαϊκούς μύθους καί σέ ἐντολές ἀνθρώπων πού ἀποστρέφονται τήν ἀλήθεια, καθώς γιά τούς καθαρούς ὅλα εἶναι καθαρά. Γιά τούς μολυσμένους ὅμως καί τούς ἀπίστους τίποτα δέν εἶναι καθαρό, γιατί καί τό μυαλό τους κι ἡ συνείδησή τους εἶναι μολυσμένα. Αὐτοί, λοιπόν, διακηρύττουν ὅτι γνωρίζουν τόν Θεό, ἀλλά μέ τά ἔργα τούς τόν ἀρνοῦνται. Εἶναι ἀπειθεῖς, δέν ὑποτάσσονται στόν Θεό κι εἶναι ἀνίκανοι γιά ὁποιοδήποτε καλό ἔργο.
Ἡ ὅλη ἐπεξεργασία καί παρουσίαση τοῦ Α΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον ἐπιστολῆς ἀπό τόν Αἰδεσιμολογιώτατο π. Δημητρόπουλο ἦταν κατά κοινή ὁμολογία ἄρτια καί ἐμπεριστατωμένη, ὥστε δέν ἄφησε κενά ἤ ἐρωτήματα. Ὁ Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας ἐξέφρασε τίς βαθιές του εὐχαριστίες πρός τόν ὁμιλητή καί ἐν συνεχείᾳ πρόσφερε σέ ὅλους τούς ἱερεῖς καί διακόνους ὡς εὐλογία γιά τή συμπλήρωση μιᾶς ὁλόκληρης δεκαετίας Ἀρχιερατικῆς Ποιμαντορίας στήν Ἱερά Μητρόπολη Νέας Σμύρνης τό προσφάτως ἐκδοθέν βιβλίο του μέ τόν τίτλο «Πρός τούς ἀδελφούς» (ἐκδ. Ἐν πλῷ, σελ. 224), τό ὁποῖο περιέχει Ἑόρτια Ποιμαντικά Μηνύματα πού ἀπηύθυνε πρός τόν ἱερό Κλῆρο καί τούς ἀδελφούς Χριστιανούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης.