ΣΥΝΑΞΗ ΚΑΤΗΧΗΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΗΧΗΤΡΙΩΝ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐνάρξεως τοῦ νέου κατηχητικοῦ - ἱεραποστολικοῦ ἔτους πραγματοποιήθηκε τή Δευτέρα 16 Ὀκτωβρίου ἡ Σύναξη τῶν Κατηχητῶν καί Κατηχητριῶν τῶν Ἐνοριῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, μέ τή συμμετοχή τῶν Ἱερέων - Ὑπευθύνων Νεότητας, στόν Ἱερό Ναό ἁγίου Παντελεήμονος Τραχώνων (Ρόδου 2, Ἅλιμος).
Ἡ Σύναξη ξεκίνησε στίς 6.00 τό ἀπόγευμα μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ἐν συνεχείᾳ, ἐντός τοῦ χώρου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών παρουσίασε τόν εἰσηγητή, πού ἦταν ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός, Φιλόλογος – Δρ Θεολογίας, Διευθυντής Γυμνασίου καί Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κερκύρας, ὁ ὁποῖος καί ἀνέπτυξε τό θέμα «Κατήχηση καί σύγχρονη οἰκογένεια».
Ὁ εἰσηγητής ἀναφέρθηκε ἀρχικῶς στήν οἰκογένεια σήμερα, περιγράφοντας κάποια χαρακτηριστικά της ὡς ἑξῆς:
(α) Ἐκκοσμικευμένη, μέ προσανατολισμό στό σήμερα, στό ἐδῶ καί τώρα, ὄχι σέ πορεία πνευματική. Κομβικό σημεῖο ὁ ἑορτασμός τῶν γενεθλίων καί ὄχι τῆς ὀνομαστικῆς ἑορτῆς τῶν παιδιῶν, ἀλλά δυστυχῶς καί τῶν μεγαλυτέρων.
(β) Πυρηνική – πανδοχειακή: τό σπίτι βάση γιά μιά ζωή διαρκοῦς ἐξωστρέφειας, δέν τρῶνε μαζί τά μέλη της, πλήν τῆς Κυριακῆς, καί ὄχι πάντοτε.
(γ) Εἰκονική – ὄχι ἀφηγηματική: στό σπίτι δεσπόζει ἡ εἰκονική πραγματικότητα, τό τηλέφωνο καί ὁ ὑπολογιστής, ὄχι ἡ δημιουργική σχέση, ἡ ἀγάπη, ἡ συναναστροφή, ὁ διάλογος.
(δ) Θρησκευτική – ὄχι ἐκκλησιοκεντρική: ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας ὡς κοινότητας, ὡς σώματος Χριστοῦ πού ἑνώνει τούς πιστούς, τούς κάνει μιά μεγάλη οἰκογένεια, δέν βιώνεται. Σημάδι τό σκόρπισμα τῶν πολλῶν μετά τό «Δι' εὐχῶν» τῆς θείας λειτουργίας.
(ε) Μή παραδοσιακή: Μονογονεϊκή, διαζευγμένη, συμβιωτική, ὄχι ὅμως σῶμα, ἑνότητα, ἀγάπη. Γι' αὐτό καί ἡ εὐκολία μέ τήν ὁποία γίνεται λόγος γιά τήν ὁμόφυλη οἰκογένεια καί τήν τεκνοθεσία τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν.
(ς) Ρευστότητα στόχων καί ρόλων: ἡ εὐτυχία εἶναι ἀτομικός στόχος καί ὄχι ἔργο τῆς οἰκογένειας γιά ὅλα τά μέλη της. Ἀπουσία λογοδοσίας στήν οἰκογένεια ὡς σῶμα καί λογοδοσία μόνο στόν ἑαυτό μας. Χωρίς στήριξη ἀπό τήν κοινωνία: δημογραφικό, ἀπουσία φορολογικῶν ἐλαφρύνσεων, κοινωνική ἀδιαφορία.
(ζ) Ὑπερπροστατευτικοί/ ἀδιάφοροι γονεῖς: κάποτε ἀπό ἐνοχή, κάποτε ἀπό ἀγκίστρωση στά παιδιά (δέν τά μεγαλώνουμε γιά νά φύγουν, ἀλλά γιά νά τά κρατήσουμε μικρά), κάποτε ἀπό τόν ἐγωκεντρισμό καί τήν προσκόλληση στήν καριέρα.
Στή συνέχεια ὁ εἰσηγητής ἑστίασε στήν οἰκογένεια καί τήν κατήχηση. Ἐδῶ διαπιστώνουμε γονεῖς πού ἔχουν ἕνα εἰλικρινές ἐνδιαφέρον γιά τά παιδιά τους καί τά στέλνουν στήν κατήχηση γιά νά μάθουν γιά τήν πίστη. Γονεῖς πού θέλουν τά παιδιά τους νά γίνουν «καλά παιδιά» καί νά συμπληρώσουν τίς ἐλλείψεις ἀξιῶν καί ἤθους τοῦ σπιτιοῦ. Γονεῖς πού «παρκάρουν» τά παιδιά, ἰδίως στήν προσχολική ἡλικία καί στίς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ, ἰδίως ὅταν τά παιδιά τους εἶναι ζωηρά. Γονεῖς πού στέλνουν τά παιδιά στήν κατήχηση ἐπειδή ὁ πνευματικός τούς τό λέει, τούς παροτρύνει ἤ ἐντέλλεται.
Ἀκολούθως ὁ εἰσηγητής ἀναφέρθηκε στή σχέση τοῦ κατηχητῆ καί τῆς σύγχρονης οἰκογένειας: βοηθῶντας τά παιδιά νά ἔρθουν σέ ἐπαφή μέ τήν πίστη καί νά βροῦν τό στοιχεῖο τῆς χαρᾶς, ἐπηρεάζει τήν οἰκογένεια. Μπορεῖ ὁ κατηχητής νά ἐπικοινωνήσει μέ τούς γονεῖς, στά πλαίσια γιορτῶν, στήν ἀρχή καί στό τέλος τῆς κατηχητικῆς συνάντησης, ὅταν φέρνουν τά παιδιά καί τά παίρνουν, στά πλαίσια τῆς κυριακάτικης θείας λειτουργίας, καί νά δείξει ὅτι ἡ κοινότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μιά μικρή οἰκογένεια πού χωρᾶ κι ἀντέχει.
Ἐπίσης, ὁ κατηχητής νά δώσει στοιχεῖα αὐθεντικοῦ βιώματος τῆς πίστης, καθώς τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν βοηθᾶ σήμερα (σύγχυση, συγκρητισμός, γνωσιακή προσέγγιση). Ξεκινᾶ ἀπό τά κύρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς παράδοσης (σταυροκόπημα, εἰκόνες, κερί, ἄμφια ἱερέα, λειτουργική ζωή, προσευχή) καί ἀνοίγει τόν δρόμο ὥστε τά παιδιά νά μεταφέρουν στό σπίτι τήν ἀγάπη γιά τόν Χριστό, μέσα ἀπό τίς πηγές τῆς ἱερᾶς παράδοσής μας (Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, βίοι ἁγίων, Γεροντικό). Δείχνει ὅτι στόχος τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως καί τῆς οἰκογένειας, εἶναι νά μήν ὑπάρχει μόνο γιά τό ἐγώ, ἀλλά γιά τό ἐμεῖς. Δείχνει τήν ἀξία τοῦ διαλόγου, τῆς ὑπέρβασης τοῦ φόβου γιά ἀλλιώτικες ἀπόψεις, τοῦ ἄγχους ὅτι πρέπει νά πείσει.
Παράλληλα, ὁ κατηχητής νά δείξει σέ ὅλες τίς βαθμίδες τῆς κατήχησης ὅτι ἡ παράδοσή μας ἔχει ὑγιῆ οἰκογενειακά πρότυπα, ὅπως ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα, ὁ Τερέντιος καί ἡ Νεονίλη, ὁ Εὐστάθιος καί ἡ Θεοπίστη, ὁ Ἀδριανός καί ἡ Ναταλία, καί νά ἀφήσει στίς ψυχές τῶν παιδιῶν νά γίνει κατανοητό ὅτι ὁ Χριστός εὐλογεῖ τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια, ἀρκεῖ καί οἱ ἄνθρωποι νά τό θελήσουμε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας. Τέλος, νά δείξει στά παιδιά τή σημασία νά καταλαβαίνουν τούς γονεῖς τους, γιατί σκέπτονται ὅπως σκέπτονται, γιατί εἶναι αὐστηροί, γιατί βάζουν ὅρια. Καί ἡ κατηχητική ὁμάδα, ἄλλωστε, θέλει ὅρια.
Ἐν κατακλεῖδι, ὁ εἰσηγητής τόνισε πώς ὁ κατηχητής ὀφείλει νά εἶναι ἐνταγμένος στήν ἐνοριακή ζωή, στή μεγάλη οἰκογένεια: ἐξομολόγηση – πνευματικός, προσευχή, ἀρετή, σῶμα Χριστοῦ.
Μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς ὁμιλίας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών εὐχαρίστησε τόν ὁμιλητή π. Θεμιστοκλῆ Μουρτζανό γιά τόν κόπο του καί γιά ὅσα ἀναλυτικά παρουσίασε. Ὑπῆρξε ἀκόμη ἡ δυνατότητα γιά γόνιμη συζήτηση καί ἐποικοδομητικό διάλογο σχετικά μέ τήν ἐκκλησιαστική κατήχηση καί τή σύγχρονη οἰκογένεια.
Ἀκολούθως στή μεγάλη αἴθουσα, κάτωθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, παρατέθηκε γιά τούς Πατέρες καί τούς κατηχητές/κατηχήτριες μικρή δεξίωση. Ἀναχωρῶντας ἀπό τή Σύναξη, καθένας ἔλαβε ἀπό τόν Σεβασμιώτατο ὡς εὐλογία τό νέο βιβλίο τοῦ Γραφείου Νεότητας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θήρας, μέ τίτλο: «Ἡ Ἀλήθεια στά παραμύθια», τῶν ἐκδόσεων Θεσβίτης.