Πανηγυρικός Ἑσπερινός πρός τιμήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στό Παλαιό Φάληρο
Ὅπως κάθε χρόνο, τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων ἐνδόξων, πανευφήμων καί Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, Τετάρτη 28 Ἰουνίου, τελέσθηκε στόν αὔλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου στό Ξηροτάγαρο Παλαιοῦ Φαλήρου, ὁ καθιερωμένος Πανηγυρικός Ἑσπερινός πρός τιμήν τοῦ ἀποστόλου Παύλου, χάρις στόν ὁποῖο ἡ Πατρίδα μας δέχτηκε τόν σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
Στόν Ἑσπερινό χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, μέ τήν παρουσία καί συμμετοχή ὁλόκληρου σχεδόν τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί πλῆθος πιστῶν χριστιανῶν, κυρίως ἀπό τήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Παλαιοῦ Φαλήρου, ἀλλά καί ἀπό τίς λοιπές ὅμορες ἐνορίες. Προσῆλθαν γιά νά τιμήσουν στόν τόπο πού ἀποβιβάστηκε, ἐρχόμενον ἀπό τή Βέροια στήν Ἀθήνα, τόν οὐρανοβάμονα Ἀπόστολο, Κήρυκα τῶν Ἐθνῶν καί Ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Παῦλο.
Τήν πανηγυρική ὁμιλία, κατά τόν ἑόρτιο Ἑσπερινό, ἐκφώνησε ὁ Αἰδ. Πρωτ. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Παλαιοῦ Φαλήρου, ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε στήν παύλεια θεολογική ἀνθρωπολογία καί ἐπικεντρώθηκε στή μεταμόρφωση τῆς κοσμικῆς ἐλευθερίας σέ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία.
Στόν βιβλικῆς ἀπόχρωσης λόγο του, ἀρχικά ἀναφέρθηκε στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου, ὁ ὁποῖος ἀπευθύνεται στίς κοινότητες τῆς περιοχῆς τῆς Γαλατίας, πού βρίσκονταν στό κέντρο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, γύρω ἀπό τήν πόλη Ἄγκυρα. Λόγω τῆς διείσδυσης ἰουδαϊζόντων ἱεραποστόλων στή νεοσύστατη ἐκκλησία, οἱ ὁποῖοι ἀπαιτοῦσαν τήν πρακτική τῆς περιτομῆς γιά τούς ἐξ ἐθνῶν χριστιανούς καί τήν τήρηση τοῦ ἰουδαϊκοῦ νόμου, ἀποστέλλει τήν ἐγκύκλια αὐτή ἐπιστολή κατά τά ἔτη 54/55.
Ἐν συνεχείᾳ τόνισε ὅτι τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν νόμο μέσω τοῦ Χριστοῦ καί τήν οἰκείωσή του στόν λαό τοῦ Θεοῦ ἐκφράζει ἡ ἐλευθερία, ὅπως αὐτή διατυπώνεται καί τρόπον τινα συνοψίζει τό περιεχόμενο ὁλόκληρης τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς στήν ἀρχή τοῦ 5ου κεφ.: Ὁ Χριστός μᾶς ἀπελευθέρωσε γιά νά εἴμαστε ἐλεύθεροι. Παραμένετε, λοιπόν, σταθεροί στήν ἐλευθερία καί μήν ξαναμπαίνετε κάτω ἀπό ζυγό δουλείας (5:1). Αὐτή ἡ ἐλευθερία συνίσταται σέ δύο σκέλη: (α) στήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν μωσαϊκό νόμο· (β) στήν οἰκείωση μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο. Προϋπόθεση καί ὅρος γιά τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ἀποτελεῖ ἡ ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία τοῦ ἀναμιμνήσκει συνεχῶς τήν ἀπολυτρωτική ἐνέργεια τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐξαγόρασε τόν ἔλλογο ἄνθρωπο, ὄντα ὑπόδουλο στόν νόμο καί τά στοιχεῖα του.
Ὑπογράμμισε, ἐπίσης, ὁ ὁμιλητής ὅτι ἡ ἀναζήτηση τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας μέσα στήν κτιστή πραγματικότητα ἀποτελεῖ καθαρή οὐτοπία. Ἀλλά καί ἡ προσπάθεια ὑπερβάσεως τῆς παρούσας κτιστότητας μέ δυνάμεις προερχόμενες ἀπό τήν κτίση εἶναι μιά χίμαιρα. Ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνο μέ τήν ἀναγωγή τοῦ κτιστοῦ στό ἄκτιστο, στήν ὑπαρκτική Αὐτοαιτία. Αὐτή, στή φιλοσοφική γλώσσα, ἀποκαλεῖται «ἄπειρη ποιοτική διαφορά». Κι ἐδῶ προβάλλει ἡ ἀνυπέρβλητη σπουδαιότητα τῆς παύλειας ἀνθρωπολογίας. Ὁ Ἰησοῦς –ἐξαγγέλλει ὁ Παῦλος– ἀπελευθέρωσε τόν ἄνθρωπο γιά νά παραμένει ἐλεύθερος, σταθερός στήν ἀληθινή ἐλευθερία, δηλαδή στήν πορεία πρός τή θέωση. Διά τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας ὁ ἄνθρωπος ἐπιτυγχάνει τήν ἐνχρίστωσή του.
Ὁλοκληρώνοντας τήν ὁμιλία του ὁ π. Κων/νος Παπαθανασίου εἶπε ὅτι, πολλοί ἴσως νά εἴχαμε ἀκούσει ἤ τραγουδήσει στά νεανικά μας χρόνια τούς στίχους Θέλω νά ζήσω ἐλεύθερος…, νοσταλγώντας μιά ἀνέμελη ζωή. Ὅποιος ὅμως προσέγγισε δύο μόνο στίχους τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς, ὅπως ἐμεῖς ἀπόψε, καί ἀναστοχάστηκε πάνω στήν ἐκπληκτική μεταστοιχείωση τῆς κοσμικῆς ἐλευθερίας σέ ὑπαρκτική ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, δέν εἶναι δυνατόν νά μήν κυριεύτηκε ἀπό νοσταλγία γι’ αὐτή, ἀναμένοντας καί ποθώντας τήν ἀσάλευτη βασιλεία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἡ κοσμική ἐλευθερία, γνώρισμα τῆς ματαιότητος, νά σαρκώνεται ἐν Χριστῷ καί ἐν Πνεύματι στό ἔσχατο μεγαλεῖο τῆς υἱοθεσίας καί τῆς δόξας στήν προοπτική τῆς αἰωνιότητος. Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, ὥστε ἐξ ἀφορμῆς τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος, τό βιβλικό κήρυγμα τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας ἀπό τόν θεσπέσιο Παῦλο νά λειτουργεῖ σάν πολύτιμος δρομοδείχτης στήν καθημερινότητά μας καί νά βλασταίνει ὡς καρπός μιᾶς θεόπνευστης ζωῆς καί βούλησης, καταλαμβάνοντας ὡς «εὐ-αγγέλιο» τόν θρόνο τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας ἐσαεί.
Στό τέλος τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών, ἀφοῦ εὐχαρίστησε τόν ὁμιλητή π. Κωνσταντίνο, ἐπισήμανε ὅτι καλούμαστε μέσα ἀπό τίς ζωηφόρες ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ νά ζοῦμε μέ τρόπο ἀποστολικό τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, καί εὐχήθηκε ἔτη πολλά σέ ὅσους φέρουν τά ὀνόματα τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων, ἁγίων Πέτρου καί Παύλου καί ἔχουν τά ὀνομαστήριά τους.