24 Οκτ2011
Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΣΕ ΔΙΑΚΟΝΟ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΣΕ ΔΙΑΚΟΝΟ
ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μέ ἱεροπρέπεια καί συγκίνηση τήν Κυριακή 23 Ὀκτωβρίου τελέσθηκε ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ἡ χειροτονία σέ Διάκονο τοῦ κ. Γεωργίου Γιοβανόπουλου στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἄνω Καλαμακίου (ὁδός Θεομήτορος 21).
Στήν εὐχαριστιακή σύναξη καί τό μυστήριο τῆς χειροτονίας περιέβαλαν τόν Σεβασμιώτατο οἱ ἑξῆς κληρικοί: οἱ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτες π. Ἀρτέμιος Γρηγοριάτης, π. Χριστοφόρος Νάνος, π. Θεόφιλος Σταυρόπουλος, οἱ πατέρες π. Νικόλαος Κουτρομάνος, π. Ταξιάρχης Λῶλος, π. Ναούμ Σταύρου (ἐκ τῆς Ἱ. Μητρ. Χαλκίδος) καί ὁ Ἱερολογιώτατος Διάκονος π. Κων/νος Κούβας.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ὑπογράμμισε πώς ἡ ἱερωσύνη ἀποτελεῖ κορυφαῖο χάρισμα. Δῶρο τοῦ Χριστοῦ μας στήν Ἐκκλησία Του. Μετέχουμε στήν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ ὄχι γιατί εἴμαστε ἄξιοι, ἀλλά γιατί ὁ Κύριος τό θέλησε. Γιατί Ἐκεῖνος καταδέχεται ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι καί ἀτελεῖς ἄνθρωποι νά ἱερουργοῦμε τά μυστήριά Του καί νά ὑπηρετοῦμε τήν Ἐκκλησία Του.
Ἀπευθυνόμενος ὁ Σεβασμιώτατος εἰδικότερα πρός τόν ὑποδιάκονο ἐπισήμανε τά ἐφόδια πού ὀφείλει νά ἔχει: Πρῶτο, τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Δεύτερο, τήν προσοχή. Καί τρίτο, τόν ζῆλο καί τήν ἐργατικότητα. Ὁ ἀληθινός κληρικός ἐργάζεται νύχτα καί μέρα γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ, γιά τήν οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ὑπολογίζει οὔτε τόν κόπο, οὔτε τίς θυσίες. Πάνω ἀπό τόν ἑαυτό του, τήν οἰκογένειά του, τή γυναίκα καί τά παιδιά του, τοποθετεῖ τήν ἱερωσύνη του. Καί ἀγωνίζεται νά ἐκπληρώνει τήν ἱερατική ἀποστολή του ὅσο γίνεται πιό καρποφόρα καί ἀποδοτικά.
Ἀπό τήν πλευρά του ὁ π. Γεώργιος ἐξέφρασε τίς εὐχαριστίες του πρός τόν πνευματικό του πατέρα π. Γεώργιο Ζαχαρόπουλο, πρός τόν Γέροντά του π. Γεώργιο Καψάνη, καθώς καί τή βαθιά του εὐγνωμοσύνη πρός τόν Σεβασμιώτατο κ. Συμεών γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού τοῦ ἔδειξε, τήν πατρική του ἀγάπη καί φροντίδα μέ τήν ὁποία τόν περιέβαλε ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα.
Στό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ νεοχειροτονηθείς Διάκονος π. Γεώργιος Γιοβανόπουλος πρόσφερε γλυκίσματα καί δέχθηκε τίς εὐχές τοῦ ἐκκλησιάσματος. Ὁ δέ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών εὐχήθηκε νά ζήσει ὁ νέος Διάκονος, νά ἔχει εὐλογημένη καί καρποφόρα διακονία καί ἡ Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά τόν ἐπισκιάζει ὥστε νά τόν ἀναδεικνύει ἄξιο λειτουργό τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἐργάτη ἀνεπαίσχυντο στόν ἱερό ἀμπελώνα τῆς Ἐκκλησίας του.
Ὁ νεοχειροτονηθείς Διάκονος π. Γεώργιος Γιοβανόπουλος εἶναι ἔγγαμος, πτυχιοῦχος Νοσηλευτικῆς Σχολῆς, ἀπόφοιτος τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς, καί πνευματικό τέκνο τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Γεωργίου Καψάνη. Διακρίνεται γιά τόν ζῆλο καί τήν ἀγάπη του γιά τήν Ἐκκλησία καί πρίν ἀπό ἕνα χρόνο εἶχε χειροθετηθεῖ Ἀναγνώστης ἀπό τόν Σεβ. Ποιμενάρχη μας στό ἱερό Παρεκκλήσιο Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου τοῦ Χριστιανικοῦ Ἱδρύματος Νεότητος «Ὁ Παντοκράτωρ», στό Παλαιό Φάληρο.
Ἀκολουθεῖ ἡ Ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη μας κ. Συμεών καί ἡ προσφώνηση τοῦ ἱερολογιωτάτου Διακόνου π. Γεωργίου Γιοβανόπουλου.ΟΜΙΛΙΑ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη μας,
Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών
τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη μας,
Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών
Ἡ ἱερωσύνη, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποτελεῖ κορυφαῖο χάρισμα. Δῶρο τοῦ Χριστοῦ μας στήν Ἐκκλησία Του. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μέγας καί αἰώνιος ἀρχιερεύς τῆς Ἐκκλησίας καί στή δική Του ἱερωσύνη μετέχουμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας. Καί μετέχουμε στήν ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ ὄχι γιατί εἴμαστε ἄξιοι –«οὐδείς ἄξιος…» κατά τήν εὐχή τοῦ Χερουβικοῦ Ὕμνου–, ἀλλά γιατί ὁ Κύριος τό θέλησε. Γιατί Ἐκεῖνος καταδέχεται ἐμεῖς οἱ ἀδύναμοι καί ἀτελεῖς ἄνθρωποι νά ἱερουργοῦμε τά μυστήριά Του καί νά ὑπηρετοῦμε τήν Ἐκκλησία Του.
Ἀποτελεῖ, λοιπόν, δωρεά τοῦ Χριστοῦ μας ἡ ἱερωσύνη. Καί γιά τόν χριστιανό πού ἀποφασίζει νά γίνει κληρικός, συνιστᾶ κορυφαία τιμή. Μιά τιμή ὅμως πού κανείς μας δέν δικαιοῦται νά διεκδικήσει, ἀλλά πού τοῦ προσφέρει ὁ Κύριος Ἰησοῦς καί μόνο. «Κανένας δέν παίρνει», γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «μόνος του αὐτή τήν τιμή, ἀλλά ὅταν τόν καλέσει ὁ Θεός (Ἑβρ. 5,4).
Τῆς ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ μας καλεῖσαι νά γίνεις μέτοχος σήμερα καί σύ, ἀγαπητέ Γεώργιε. Νά δεχτεῖς τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης. Νά καταστεῖς διάκονος τῆς Ἐκκλησίας.Ἡ ὥρα τῆς χειροτονίας εἶναι ἡ φρικτή στιγμή πού λαμβάνουμε τή δωρεά, τό χάρισμα. Ὅμως ἡ ἀνάδειξή μας σε ἀληθινούς καί ἀξίους λειτουργούς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνας ἰσόβιος ἀγώνας. Μιά ἀδιάκοπη καί ἐπίπονη προσπάθεια πού ἐκτείνεται μέχρι καί τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς μας. Ὁ καλός, ὁ εὐλαβής, ὁ ἀφοσιωμένος, ὁ ταλαντοῦχος ἱερεύς δέν γίνεται μέ τρόπο μαγικό. Γίνεται πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί μέ τόν δικό του ἱερατικό μόχθο. Αὐτό καλεῖσαι νά ἐπιδιώξεις καί σύ ἀπό σήμερα καί μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς σου.
Ἐφόδιά σου, πρῶτον, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Προσοχή! Ὁ ἀθεόφοβος κληρικός εἶναι πληγή καί κίνδυνος γιά τήν Ἐκκλησία καί τούς πιστούς. Ὁ κληρικός πού δέν φοβεῖται τόν Θεό, οὔτε καί τούς ἀνθρώπους ντρέπεται καί ὑπολογίζει. Ἔτσι, ἀντί νά οἰκοδομεῖ, γκρεμίζει. Ἀντί νά ὠφελεῖ, βλάπτει.
Δεύτερον, ἡ προσοχή. «Πρόσεχε σεαυτῷ» (Δευτ. 15,9). Νά προσέχεις στή ζωή σου. Στά λόγια σου. Στήν ἐπικοινωνία σου μέ τούς ἄλλους. Στήν οἰκογένειά σου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τή σύσταση τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου (Πράξ. 20,28) «Προσέχετε ἑαυτοῖς», σημειώνει ὅτι ὅταν οἱ κληρικοί προσέχουμε στή ζωή μας, κι ἐμεῖς φυλάσσουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό λάθη καί ἀτοπήματα, ἀλλά καί τό ποίμνιο, οἱ ἀδελφοί μας, κερδίζουν. Ὠφελοῦνται. Ὁ ἀπρόσεκτος καί ἐπιπόλαιος κληρικός μόνο ζημιά προκαλεῖ. Ἐκθέτει τήν Ἐκκλησία. Ἐκθέτει τόν ἑαυτό του. Καί βλάπτει πνευματικά τό ποίμνιό του.
Καί ἕνα τρίτο: ὁ ζῆλος καί ἡ ἐργατικότητα. Ὁ ἀληθινός κληρικός πιστεύει καί ἀγαπᾶ αὐτό πού εἶναι, λειτουργός τῆς Ἐκκλησίας, ποιμένας πνευματικός τῶν ἀδελφῶν του χριστιανῶν. Ἐργάζεται νύχτα καί μέρα γιά τή δόξα τοῦ Θεοῦ, γιά τήν οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας. Ὄχι γιά τήν τσέπη του. Ὄχι γιά νά κερδίζει χρήματα, μεταβαλλόμενος σέ ἕνα στυγνό ἐπαγγελματία. Δέν ὑπολογίζει οὔτε τόν κόπο, οὔτε τίς θυσίες. Πάνω ἀπό τόν ἑαυτό του, τήν οἰκογένειά του, τή γυναίκα καί τά παιδιά του, τοποθετεῖ τήν ἱερωσύνη του. Καί ἀγωνίζεται νά ἐκπληρώνει τήν ἱερατική ἀποστολή του ὅσο γίνεται πιό καρποφόρα καί ἀποδοτικά.
Ἔχεις, παιδί μου Γεώργιε, ἀγαθές ρίζες, καλές καταβολές. Ἀπό τήν οἰκογένειά σου. Ἀπό τόν πνευματικό σου Πατέρα, τόν καθηγούμενο Γεώργιο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου καί τό ἱστορικό μετόχι της στήν ἰδιαίτερή σου πατρίδα. Καί προσέρχεσαι γιά νά ἱερωθεῖς ἔχοντας ζυγιάσει καλά τήν ἀπόφασή σου καί διαθέτοντας —μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ!— τίς ἀναγκαῖες προϋποθέσεις πού ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει.
Ἄς εἶναι, λοιπόν, εὐλογημένη καί θεάρεστη ἡ εἴσοδός σου εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων! Μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, στήν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένος ὁ ἱερός τοῦτος Ναός στόν ὁποῖο σήμερα χειροτονεῖσαι. Μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρεις. Μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου πού σήμερα ἑορτάζουμε καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ
τοῦ ἱερολογιώτατου Διακόνου
π. Γεωργίου Γιοβανόπουλου
τοῦ ἱερολογιώτατου Διακόνου
π. Γεωργίου Γιοβανόπουλου
«Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ, περί πάντων ὧν ἀνταπεδωκέ μοί»; Οἱ δοξολογικοί αὐτοί στίχοι τοῦ Προφήτου Δαβίδ, μοῦ δίνουν τά κατάλληλα λόγια, γιά νά μιλήσω πρός τόν Κύριό μου καί πρός ὅλους ἐσᾶς. Τί μπορῶ πράγματι νά ἀντιπροσφέρω πρός τόν Πλάστη μου καί Λυτρωτή μου, γιά ὅσες εὐεργεσίες, μοῦ ἔχει χαρίσει στήν ζωή μου καί μάλιστα γιά τήν σημερινή του εὔνοια νά μέ δεχθεῖ ὡς διάκονό του; Τά λόγια εἶναι φτωχά, μπορῶ μόνο νά ἐπικαλεστῶ τό Ἅγιο ὄνομά του, νά τοῦ δηλώσω ὅτι θέλω νά εἶμαι δοῦλος του καί διάκονος ὅλου τοῦ Λαοῦ του. Ὅπως ὁ Κύριός μου ἔχυσε τό Πανάγιο Αἷμα του στόν Σταυρό γιά τή σωτηρία ὅλου τοῦ κόσμου, ἔτσι καί ἐγώ καλοῦμαι σήμερα νά γίνω διάκονος ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως πίστεως ἤ ἰδεολογίας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς ἤ τάξεως, ὅπως τούς χωρίζει ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου. Νά βλέπω σέ κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά, ἀποδεκτό ἤ μή ἀποδεκτό κοινωνικά, θρησκευτικό ἤ μή θρησκευτικό, ἐνάρετο ἤ ἁμαρτωλό, τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί τόν ἀδελφό τοῦ Χριστοῦ.
Δέν θέλω νά σᾶς κουράσω μέ λόγια, πού δέν μποροῦν νά ἐκφράσουν τό μέγεθος ὅσων νιώθω αὐτή τήν ὥρα, συλλογιζόμενος τίς πατρικές νουθεσίες τοῦ πνευματικοῦ μου πατρός, πού μοῦ ἔλεγε «τόν Λόγον μήν τόν κάνεις λόγια». Νιώθω ὅμως τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω, ὅλους ὅσοι μέ βοήθησαν, μέ τήν ἀγάπη τους, μέ τήν ὑπομονή τους, μέ τόν τρόπο τούς ὁ καθένας, ἀπό μικρό παιδί μέχρι σήμερα καί μέ τίς προσευχές τους εἶμαι αὐτή τή στιγμή, ἐδῶ ἐνώπιόν σας. Ἐάν κατονομάσω κάποιους, σίγουρα θά ξεχάσω κάποιους ἄλλους καί δέν θέλω νά ἀδικήσω κανέναν, γι’ αὐτό καί δέν θά τό κάνω, θά τούς μνημονεύω σιωπηλά τόν καθένα ξεχωριστά σέ κάθε θεία Λειτουργία.
Ὅμως πῶς εἶναι δυνατόν, νά μήν ἀναφερθῶ στούς πνευματικούς μου Πατέρες, τόν κοινό μας πνευματικό πατέρα μέ τήν σύζυγό μου Καλλιόπη, τόν πατέρα Γεώργιο Ζαχαρόπουλο, ὅπου ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς γνωριμίας μας, μέ τήν σύζυγό μου, μᾶς φροντίζει μέ εἰλικρινή καί βαθιά ἀγάπη.
Ἰδιαίτερα θά ἤθελα ὅμως νά σταθῶ, στόν Γέροντά μου Ἀρχιμανδρίτη πατέρα Γεώργιο Καψάνη, Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, πού μέ ἔχει στήν πατρική του ἀγκαλιά ἀπό παιδί καί πάντοτε μέ περίσσια φροντίδα, μέ πολύ ἀγάπη καί πολύ ὑπομονή, μέ νουθετοῦσε καί μοῦ δίδασκε τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μέ λόγια, ἀλλά πάντοτε μέ ἔργα ἁπλά καί ταπεινά, ἀθόρυβα καί ἀληθινά! Δέν θά ξεχάσω τά πρῶτα του λόγια ὅταν τόν πρωτογνώρισα, τά ὁποία θά μέ συνοδεύουν μέχρι τήν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς μου, «Τρέξε Γεώργιε, τρέξε νά φτάσεις τόν ποθούμενο Χριστό»! Εὐχαριστῶ τόν Γέροντα μέσα ἀπό τά βάθη τῆς μικρῆς μου καρδιᾶς, πού σήμερα ἀπέστειλε καί βρίσκεται ἐδῶ ἕνα δικό του παιδί καί πολύ ἀγαπητός σέ ἐμένα, ἀφοῦ γνωριζόμαστε ἀπό τίς πρῶτες στιγμές πού ἄρχισα νά ἐπισκέπτομαι τήν Ἱερά Μονή, τόν Ἱερομόναχο πατέρα Ἀρτέμιο Γρηγοριάτη, ἔτσι ἀντικρίζοντάς τον ἐδῶ, νιώθω πιό ἔντονα τήν παρουσία τοῦ γέροντά μου, ἀλλά καί ὅλων τῶν πατέρων τῆς Μονῆς, πού μέ φροντίδα καί ἁπαλότητα μπόλιασαν τόν Χριστό στήν καρδιά μου, μετατρέποντάς με ἀπό ἕνα ἄκαρπο δέντρο, σέ δέντρο ἕτοιμο νά καρπήσει σήμερα, μέσα στήν Ἁγία Ἐκκλησία μας, μέσα στά δικά σας χέρια Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα.
Θά ἤθελα νά μοῦ ἐπιτρέψετε μέ πάσα εἰλικρίνεια, μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς καρδιᾶς μου καί τήν βαθιά μου εὐγνωμοσύνη πού τρέφω πρός τό πρόσωπό σας, νά σᾶς εὐχαριστήσω! Γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού μοῦ δείξατε, γιά τήν πατρική σας ἀγάπη καί φροντίδα μέ τήν ὁποία μᾶς περιβάλατε μαζί μέ τήν σύζυγό μου, ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα πού μέ γνωρίσατε, δίχως νά μέ ξέρετε καί δίχως νά προσδοκᾶτε κάτι ἀπό ἐμένα. Γνωρίζω ἀπό τόν λίγο καιρό πού βρίσκομαι κοντά σας, ὅ,τι δέν σᾶς ἀρέσουν τά περιττά καί τά μεγάλα λόγια. Εὐχηθεῖτε ὁ Πανάγιος Θεός νά δώσει νά βρίσκομαι πάντοτε, κάτω ἀπό τήν σωτήρια Ἁγία ὑπακοή σας καί νά μήν ἐπιτρέψει νά σᾶς λυπήσω. Τί ἄλλο μπορῶ νά κάνω αὐτή τήν στιγμή ἀπό τό νά παραδώσω τόν ἑαυτό μου μέ ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό καί τήν ἀγάπη σας Σεβασμιώτατε. Σᾶς εὐχαριστῶ.