10 Σεπ2012
Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Σέ κλίμα ξεχωριστῆς κατάνυξης ἑορτάστηκε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς Νέας Σμύρνης ἡ μνήμη τοῦ ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Χρυσοστόμου, τοῦ ἡρωϊκοῦ καί τελευταίου Μητροπολίτου τῆς μαρτυρικῆς Σμύρνης, μαζί μέ τούς ἄλλους μάρτυρες Ἱεράρχες Ἀμβρόσιο Μοσχονησίων, Γρηγόριο Κυδωνιῶν, Προκόπιο Ἰκονίου καί Εὐθύμιο Ζήλων, καθώς καί τούς ἄλλους κληρικούς καί λαϊκούς οἱ ὁποῖοι «ἀνῃρέθησαν» κατά τή Μικρασιατική Καταστροφή.
Στή θεία λειτουργία προέστη καί ὁμίλησε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών. Ἔλαβαν μέρος κληρικοί καί ἄλλων Ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεώς μας καί παρέστησαν οἱ Ἀρχές τῆς πόλεως.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος, μέ ἀφορμή τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα καί εἰδικότερα τό ἐδάφιο «Ἐγώ γάρ τά στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω», ἐξῆρε τή θυσία τοῦ ἱερομάρτυρος Ἱεράρχου Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ὄντως «ἐβάστασε» στό μαρτυρικό καί κατακρεουργημένο σῶμα του τά «στίγματα», τῶν ὅσων ἔπαθε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί γιά τήν φιλοπατρία του. Ἔμεινε μέχρι τέλους κοντά στό ποίμνιό του καί θυσιάστηκε γι᾽ αὐτό.
Εἶναι χαρακτηριστική τοῦ πνεύματος τῆς αὐτοθυσίας πού τόν διέκρινε, ἡ ἀπάντηση πού ἔδωσε στόν ρωμαιοκαθολικό ἐπίσκοπο, ὅταν τοῦ πρότεινε νά ἀποχωρήσει μαζί του γιά νά σωθεῖ ἀπό τό μαχαίρι καί τούς ἐξευτελισμούς τῶν ἐχθρῶν : «Παράδοσις τοῦ ἑλληνικοῦ Κλήρου, ἀλλά καί καθῆκον τοῦ καλοῦ ποιμένος, εἶναι νά παραμείνῃ μέ τό ποίμνιόν του».
Ἔτσι ἀνεδείχθη, σύμφωνα μέ τό ἀπολυτίκιό του «μέγας μάρτυς» τῆς Ἐκκλησίας καί «μέγας ἥρως» τοῦ Ἔθνους.
Στή θεία λειτουργία προέστη καί ὁμίλησε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών. Ἔλαβαν μέρος κληρικοί καί ἄλλων Ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεώς μας καί παρέστησαν οἱ Ἀρχές τῆς πόλεως.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος, μέ ἀφορμή τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα καί εἰδικότερα τό ἐδάφιο «Ἐγώ γάρ τά στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω», ἐξῆρε τή θυσία τοῦ ἱερομάρτυρος Ἱεράρχου Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ὄντως «ἐβάστασε» στό μαρτυρικό καί κατακρεουργημένο σῶμα του τά «στίγματα», τῶν ὅσων ἔπαθε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί γιά τήν φιλοπατρία του. Ἔμεινε μέχρι τέλους κοντά στό ποίμνιό του καί θυσιάστηκε γι᾽ αὐτό.
Εἶναι χαρακτηριστική τοῦ πνεύματος τῆς αὐτοθυσίας πού τόν διέκρινε, ἡ ἀπάντηση πού ἔδωσε στόν ρωμαιοκαθολικό ἐπίσκοπο, ὅταν τοῦ πρότεινε νά ἀποχωρήσει μαζί του γιά νά σωθεῖ ἀπό τό μαχαίρι καί τούς ἐξευτελισμούς τῶν ἐχθρῶν : «Παράδοσις τοῦ ἑλληνικοῦ Κλήρου, ἀλλά καί καθῆκον τοῦ καλοῦ ποιμένος, εἶναι νά παραμείνῃ μέ τό ποίμνιόν του».
Ἔτσι ἀνεδείχθη, σύμφωνα μέ τό ἀπολυτίκιό του «μέγας μάρτυς» τῆς Ἐκκλησίας καί «μέγας ἥρως» τοῦ Ἔθνους.